Hoi An (Orta Vietnam)

Hoi An, Orta Vietnam'in kucuk ve sirin bir sehri. Nufusu sadece seksenbin olan sehir eski zamanlardan beri ticaret ve terzileriyle taniniyor.

Tekneler Hoi An merkezine kiyidan iceriye iki kilometre kadar tekne ile girerek ulasabiliyor. Teknelerin girdigi kumsal bu mevsimde terkedilmis gorunuyor, hava gri. Gozun alabildigine kumlarin uzerinde bir kopege tasma takmis surukleyen cocuklar disinda kimse yok. Vietnamlilarin cok sevdigi hamak restoranlar kiyiya siralanmis ama kapali. Hamak restoranda sundurmanin altina gecip kendinize bir hamak seciyorsunuz, yayiliyorsunuz, yemekler geliyor, siz keyif yapiyorsunuz. Kimsenin olmamasi daha da iyi, bos kumsalda bir tek ben varim simdi, hamakta. Acalim MP3 calarimizi, bir yandan Hoi An'i dolasalim, bir yandan da dinleyelim. Birinci sarki .Sarkilari yeni bir pencerede acip dinleyebilir ya da bilgisayariniza indirebilirsiniz.

Ne diyordum teknelerle Hoi An merkezine girmek mumkun, merkezde ilk dikkati ceken bolum pazar ve yakinina baglanmis tekneler.

Biraz ileride 17.yy. da ticaret yapmak icin Hoi An'a yerlesen Japonlarin mahallesini Vietnamlilardan ayiran Japon koprusu var. Ust kismi tahta olan bu koprunun tam ortasinda bir kucuk tapinak var. Ikinci sarki.



Pagoda'nin yakinina tekneyi cekelim, karaya ayak bastigimiz sokak gece feneri yapanlarin sokagi. Gunduz de rengarenk. Dukkan sahipleri bir yandan satis yapiyor bir yandan da yeni fener uretiyor.


Bach Dang caddesinin bir paraleli turistlere hediyelik esya satan dukkanlarin isgalinde. Dukkanlar iyi korunmus ve gercekten hos bir goruntuleri var. Ucuncu sarki. . Cadde uzerindeki bir kitapcida Orhan Pamuk'un tercume edilmis kitaplarini buluyorum: rafta yanyana Istanbul, Kar ve Benim adim Kirmizi. Hepsi korsan basilmis. Bir Turkun kitabinin kucuk bir Vietnam sehrinde satilmak icin korsan olarak basilsa bile guzel bir sey. Satici ile konusurken Orhan Pamuk'un kitaplarini gosterip "bunlar cok satiyor mu?" diyorum. " Her ay yeni stok istiyoruz" diyor. Biz Orhan Pamuk'u gayrirsmi surgune mecbur edelim, yolda karsilastigim insanlar Turkiyeyi ya futbol ( Avrupa ve Dunya Kupasi) ya gobek dansi ya denizi ya da Orhan Pamuk'la taniyor. Hangisiyle taninmayi tercih edersiniz?

Ayni cadde uzerinde mutfak esyasi satan bir dukkan kaldirima Pasabahce bardaklari yigmis. Daha da keyifleniyorum, tek eksik Ulker urunleri: Pasabahce ve Ulker gordugum kadariyla basarili ihracatcilar, bir cok ulkede karsima ciktilar.

Yeniden Bach Dang caddesine donup doguya gidersek arada canli renklere boyanmis eski yapilari ve



cok sayida lokantayi goruyoruz.
Bach Dang'in sonunda sehrin pazari var. Saticilarin hemen hepsi kadin.
Malini satip tezgahini kapatmis kadin saticilar Vietnamlilarin kumar tutkusunu pazarin karanlik bir kosesinde sergiliyorlar. Sehir kaldirimlarinda zar atan kagit oynayan Vietnami goruntusu cok alisilageldik bir sey.

Pazarin sonunda metal isleri yapan kucuk dukkanlar bir arada toplanmis, burada calisanlarin hepsi de erkek. Vietnam toplumunda kimin hangi tur iste calisacagini halen gelenekler belirliyor, meslekler cinsiyete gore ayrilmis, pek degisiklik yok. Dorduncu sarki.




Sehirde nereye giderseniz gidin dikisle ilgili bir isten en fazla on metre otedesiniz.


Hoi An terzileri olcunuzu aldiktan sonra 24 saat icinde olcunuze gore dikilmis elbisenizi size teslim ediyorlar. Dikis ucreti 10 dolar gibi dusuk bir rakamdan basliyor.



Sehrin yuzlerce terzisi sizden is kapma pesinde, her bes adimda bir "hayir tesekkurler" demeye hazir olun. Aksamustu nehir kenarindaki balik lokantalarindan birine oturalim, yerel olarak hazirlanan taze biranin bardagi 15 cent, tikabasa doyana kadar balik 4 dolar.

Hoi An'da dolastik, yedik, ictik. Saigon ya da resmi adiyla Ho Chi Minh'e gitmenin zamani geldi, sabah yola cikacagiz, 24 saatlik bir otobus yolculugu bizi bekliyor. Bunu da yolda dinleyelim (tam yol sarkisi) .

Saigon'da gorusmek uzere.