Battambang cevresinde motorla dolasirken pirinc tarlasinda elinde agla dolasan cocuklari gorunce merak edip duruyorum.
Bes on dakika kadar balik agini pirinc tarlasinin kenarinda cektikten sonra odulunu aliyorlar: paril paril oynasan kucuk baliklar. Su kanallarinda balik tutuldugunu gordum ama tarlalar bir ilk.
Baska bir koyde kovalarini tarladan yakaladiklari yengecle dolduran koylulerler karsilasiyorum.
Yolda inekler sakin sakin gezinirken iki adim yanindaki tarlalarda bosta olan hemen herkes balik avlamak pesinde. Avlanan baliklar hemen kurutuluyor, cunku evlerde elektrik yok. Ya hemen yemeleri lazim, ya da kurutmalari.
Daha sonra tarlalara baligin nasil geldigini sordugum bir Kambocyali durumu acikliyor: " Baliklarin ve yengeclerin nasil geldigini bilmiyorum, kuru mevsimde hepsi oluyor. Yagmur yaginca yine ortaya cikiyorlar. Bu baliklar da olmasa koylerde beslenmek iyice zorlasirdi. Koyler fakir oldugu icin ineklerini kesemezler, et olarak yagisli mevsimde bir tek balik ve yengec yenebilir. Kuru mevsimde ise bocekler ve tarla fareleri yenir. Tarla fareleri deyince oyle bakma sehirdekileri bizde yemeyiz, koyler sehirden daha temiz, fareler hastalik tasimaz. Hem sehirdekinin tadini biz sevmeyiz, buradakiler ot yer, sehirdekiler pislik".
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Google, Blogger yada OpenID hesabınızla girerek yorum bırakabilirsiniz. Spam yorumları siliyorum, gireceğiniz dış linkler takip edilemez. Teşekkürler
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.