Yoldan portreler: Jenny

Jenny ile Kapit meydaninda karsilastik. Borneo'nun bu kosesinde pek turist olmaz. O bana “buradan ne isin var ?” gibi bakarken ben de ayni seyi dusunuyordum. Sonra yandaki sokakta kurulan gece pazarinda yemek yerken konustuk. Jenny 45 yasinda Amerikali bir fizik ogretmeni. Cok rahat bir basketbol takiiminda oynar, boyu 1.90'un epey ustunde. Bu kadar uzun olan cogu insan gibi basini omuzlarinin arasina dusurup oyle yuruyor. Ne kadar kuculurse kuculsun, pazar yerinde onu kisa boylu Cinlilerin yaninda bulmak cok kolay. Kenarinda yapma bir papatya sarkan sapkasini takmayi sevdigi belli, uzerinde de ben burdayim diye bagiran pembe uzun kollu bir tisort var. Dusunurken sanki cevap yukarilarda bir yerlerdeymiste ariyormuscasina yukari bakip gozlerini oynatiyor. Jenny, dokuz ay surecek bir Asya yolculuguna cikmis. Gittigi yerlerde uzun sure kalmayi seviyor, hem cevrey boyle daha iyi ogrendigini hem de arada yazdigi kitaba yogunlasabildigini soyluyor. Yazdigi kitap universite giris seviyesi icin fizik ders kitabi. Kitapla ilgili notlari her zaman yaninda, biz konusurken aklina bir sey geldiginde hemen “unutmamam lazim” deyip yaziyor.

Jenny'e gore hayattaki en onemli uc seyi soruyorum, makinali tufek gibi hizla cevap veriyor: aile, arkadaslar ve ozgurluk.

Diyorum ki “ soylediklerinin ilk ikisi baglanmak, ucuncusu baglanmamak demek. Nasil bagdastiriyorsun?”.

Cevapliyor “ iliskilerimin benim cizdigim sinirlari asip beni ele gecirmesine izin vermiyorum, yani aslinda ozgurlugumu birinci siraya koyuyorum. Ozgur birakildigim surece de ailemin ve arkadaslarimin cevremde olmasini istiyorum” .

Uzerine gidiyorum “ cevren seni sikistirdi da ozgurlugune kavusmak icin mi ciktin yola?”

enny ile Kapit meydaninda karsilastik. Borneo'nun bu kosesinde pek turist olmaz. O bana “buradan ne isin var ?” gibi bakarken ben de ayni seyi dusunuyordum. Sonra yandaki sokakta kurulan gece pazarinda yemek yerken konustuk. Jenny 45 yasinda Amerikali bir fizik ogretmeni. Cok rahat bir basketbol takiiminda oynar, boyu 1.90'un epey ustunde. Bu kadar uzun olan cogu insan gibi basini omuzlarinin arasina dusurup oyle yuruyor. Ne kadar kuculurse kuculsun, pazar yerinde onu kisa boylu Cinlilerin yaninda bulmak cok kolay. Kenarinda yapma bir papatya sarkan sapkasini takmayi sevdigi belli, uzerinde de ben burdayim diye bagiran pembe uzun kollu bir tisort var. Dusunurken sanki cevap yukarilarda bir yerlerdeymiste ariyormuscasina yukari bakip gozlerini oynatiyor. Jenny, dokuz ay surecek bir Asya yolculuguna cikmis. Gittigi yerlerde uzun sure kalmayi seviyor, hem cevrey boyle daha iyi ogrendigini hem de arada yazdigi kitaba yogunlasabildigini soyluyor. Yazdigi kitap universite giris seviyesi icin fizik ders kitabi. Kitapla ilgili notlari her zaman yaninda, biz konusurken aklina bir sey geldiginde hemen “unutmamam lazim” deyip yaziyor.

Jenny'e gore hayattaki en onemli uc seyi soruyorum, makinali tufek gibi hizla cevap veriyor: aile, arkadaslar ve ozgurluk.

Diyorum ki “ soylediklerinin ilk ikisi baglanmak, ucuncusu baglanmamak demek. Nasil bagdastiriyorsun?”.

Cevapliyor “ iliskilerimin benim cizdigim sinirlari asip beni ele gecirmesine izin vermiyorum, yani aslinda ozgurlugumu birinci siraya koyuyorum. Ozgur birakildigim surece de ailemin ve arkadaslarimin cevremde olmasini istiyorum” .

Uzerine gidiyorum “ cevren seni sikistirdi da ozgurlugune kavusmak icin mi ciktin yola?”

“ Yoo, iki ay sonra arkadaslarimla bulusup beraber gezecegiz Asya'da. “

Jenny'e hayatta ogrendigi en onemli seyi soruyorum, cevapliyor “ Sadece baskalari yapiyor diye bir seyin dogru olmayabilir. Komsularim kendini para icin yirtiyor diye benimde deli gibi calismam gerekmiyor. Annem evlendi diye benim evlenmem gerekmiyor. Arkadasimin kariyeri var diye benim yapmam gerekmiyor. Herkes ev araba aliyor diye benim almam gerekmiyor. Bence toplumda yasamak icin kendimizden cok veriyoruz. Ozellikle bugunlerde basari ve para cok karistiriliyor. Parasi olanlar her zaman basarili degildir, parasiz olanlarda basarisiz degildir. Basariyi parayla es tutmak yanlis, bunu baskalari yapiyor diye ben niye yapayim ki? “