Hindistan'ın Bal Emicileri Bilişim Dünyasına Dışkı Dopingi Yapıyor

 
Hindistan'da ilginç bir geri dönüşüm projesi var, sonuç olarak bildiğimiz dışkı Amerika'daki şirketlerin bilişim işlerini yapanlara ek enerji olarak geri dönüyor. Nasıl mı? Anlatayım.

.
Hindistan çok büyük, çok fakir, çok zengin, çok uçlarda kısacası çok karışık bir yer. Ama Hindistan şehirlerinin hepsinin ortak bir noktası var: altyapıları eksik. Bu yazıdaki fotoğrafları ve bilgileri Hindistan'ın ünlü bilişim şehri Bangalore'daki bir projeden aldım. Bangalore, 2000'li yıllardan beri dünyanın en büyük sözleşmeli bilişim desteği veren şirketlerine ev sahipliği yapıyor. Şehir "Hindistan'ın Silikon vadisi" lakabıyla tanınıyor. Tam tamına 350,000 kişi bu şehirde bilgisayat teknolojisiyle ilgili işlerden geçiniyor. 

Yani şehrin hali vakti yerinde. Ama diğer Hindistan şehirleri gibi kanalizasyon sistemi yok. Tuvalet atıkları binaların kanalizasyon çukurlarında depolanıyor. Ve resmini gördüğünüz vidanjörler tarafından her gün toplanıyor. Vidanjör deyince ne olduğunu bir türlü anlamıyoruz, belki de bilerek böylesine yabancı bir kelimeyi kullanmışiz, ne diyecektik? B.k kamyonu mu?  Hintliler de böyle düşünmüş olmalı ki, bu kamyonların yerel adı: Bal Emici ( honey sucker). "Ne alaka? " dediğinizi duyar gibiyim. 

Kimsenin istemediği bir ürünü toplar,  üstelik hem toplarken para alır hem de bu ürünü gayet iyi bir fiyata satarsanız, herhalde ürün dışkı bile olsa "bal" adını verebilirsiniz. Bangalore'da b.k toplama kamyonlarının adı bal emici. Emdikleri balları isteyen satıyorlar. Niye?

Tarlada gübre olarak kullanılmak üzere. Bazıları balı doğrudan tarlaya basıyor. Ürünler insan dışkısıyla gübreleniyor, ee tamamen organik. Hani sertifika alsanız başınız ağrımaz, gübrede katkı maddesi sentetik madde galan yok, tanıdık.

Bazı "ballar" ise yukarıdaki beton depolarda kurutuyor ya da daha iyisi aşağıdaki gibi toprak bir depoya serilip kurutuluyor. 

 Kurutulan dışkılar daha sonra analiz edilip satılıyor, hani içinde hastalık olmasın diye. Analiz edilmesi önemli ama herşeyi kapsar mı bilmem: sıcak havada ölmeyen virüsler, vücudun kullanmayıp balla attığı ilaç kalıntıları, hormonlar daha neler neler.
Bir kamyon balı emmek için 40 dolar civarı para alan "bal emiciler" bal kuruyunca bir traktörünü de yaklaşık 25 dolardan satıyor. Ballar Bangalore çevresinde daha çok muz ve Hindistan cevizi tarlalarında bitkilerin hızla gürleşmesinde ve dolayısıyla Bangalorlu bilişimcilerin daha iyi beslenmesinde kullanılıyor. Çevre daha az kirleniyor. Tam geri dönüşüm, tam doping. Bu yazıyı okuduktan sonra elinizdeki muzun ya da Hindistan cevizinin nerede üretildiğine daha dikkatli bakacakmışssınız gibi bir his var ben de? Haklı mıyım? 

Kaynaklar:  http://www.irc.nl/page/74178  ve http://www.indiawaterportal.org/articles/honeysuckers-how-bangalores-sewage-managed-film-gautam-vishwanath-and-celine-thizy

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Google, Blogger yada OpenID hesabınızla girerek yorum bırakabilirsiniz. Spam yorumları siliyorum, gireceğiniz dış linkler takip edilemez. Teşekkürler

Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...